De Australian Cobberdog

De Australian Cobberdog

Header Right

BEGELEIDING

Eindelijk is het zover; pup mag mee naar huis en wij nemen afscheid van de pups en hun nieuwe baasjes. Daar komt nogal wat bij kijken en natuurlijk heeft u vragen. U krijgt van ons daarom allerlei informatie mee. Indien nodig en bij twijfel, overleg ik plaatsing en match met een gedragsdeskundige. Puppy matching doen wij sowieso bij puppen die geplaatst worden als therapie-, hulphond. Bij ons volgende nestje gaan wij dit ook doen als pup geplaatst wordt bij gezinnen met kinderen met gedrags-, en achterstandsproblemen of gezinnen met meerdere kleine, opgroeiende kinderen. Daar plaatsen we liever een dappere en zelfverzekerde pup die goed tegen de gezinsdrukte kan.

Wij hopen u vertrouwd te maken met de opvoeding en training van uw pup en maken (weloverwogen) de match tussen pup en gezin. In ons puppy-pakket kunt u uiteraard informatie vinden over het e.e.a. en u krijgt binnenkort ons leerzame boek over` De Australian Cobberdog` weer mee. Daarnaast proberen wij zoveel mogelijk ondersteunende tips and trics mee te geven.

Onderwerpen die o.a. worden behandeld:
  • Socialisatie
  • Mensen (baby`s in de kinderstoel, spelende kleuters, invalide mensen)
  • Dieren (socialiseren)
  • Verzorging
  • Gewenning, eet-, en slaappatroon de eerste twee weken thuis
  • Spelen
  • Alleen zijn
  • Zindelijkheid
  • Honden en kinderen
  • Voeding
BEGELEIDING TIJDENS DE GEWENNINGSPERIODE:

Uw pup heeft de eerste weken nodig om aan zijn nieuwe roedel te wennen, de gezinsroedel. Dat is een vaak onderschat fenomeen en kan bij onervaren baasjes tot grote problemen leiden, heb ik gemerkt. Tot twee keer toe, in 11 jaar tijd, is er een pup om die reden teruggebracht en door mij herplaatst, maar dan bij ervaren baasjes. Er werd al een week (soms langer) niet geslapen, mensen raakten oververmoeid waardoor er irritaties ontstonden, waarschijnlijk ook naar pup toe waardoor pup ook nog onhanteerbaar werd, die snapte er natuurlijk niets meer van.

Bedenk goed dat pup vertrekt vanuit een warm nest waarin hij samen opgroeide met broertjes, zusjes, vader en moeder. Pup verlaat dus zijn roedel om zonder hen opnieuw te beginnen, in een totaal andere omgeving met totaal andere roedelleden. Hoe lief en begrijpend de baasjes dan ook zijn, vol goede bedoelingen en enthousiasme…, voor pup is alles anders, pup heeft verdriet. De geurtjes zijn anders, de weg naar buiten is anders, het slaapplekje voelt anders aan en hij mist het lekker aanliggen tegen zus of broer, pup is in den vreemden beland.

In mijn boek staat uitgebreid omgeschreven hoe je daar mee om moet gaan. Ik zeg “moet” omdat er gewoonweg maar 1 manier is om dit te doen. Doet men dat niet, dan ontstaan er: huilbuien, slecht slapen, zindelijkheid verliezen, buikpijn en diarree, eetproblemen (waardoor pup vatbaarder zal worden voor virus-, en worminfecties) en janken om de plaats in de roedel duidelijk te krijgen. Pup snapt de rangorde nog niet in de nieuwe omgeving en pup wil naar huis, naar mama en zijn vertrouwde roedel. Dit duurt gemiddeld 10 dagen als men het goed aanpakt. Als je vanaf begin af aan gaat aftellen, begin je al verkeerd. 10 dagen is een gemiddelde. Is de gewenningsfase fout aangepakt, dan kan het weken duren of langer.

Alle baasjes doen hun best (weet ik) en bijna iedereen geniet ervan, maar soms pakt het gewoon anders uit dan verwacht, men heeft een huilbaby wat niemand kon voorzien, of pup werd opeens ziek door iets wat ie opliep in de tuin of tijdens het uitlaten. Dan moet de wil om een dier te hebben en het vertrouwen in jezelf erg groot zijn om dit vol te kunnen houden. Helaas komt het voor dat niet iedereen wist waaraan men begon, ondanks boeken te hebben gelezen, prachtige spulletjes te hebben aangeschaft en zich enorm verheugden op de komst van pup, kunnen mensen soms niet snappen dat pup zijn mooie mandje helemaal niet mooi lijkt te vinden en het zelfs stukbijt. Pup eruit of ik eruit, is weleens gezegd binnen een huwelijk. Het kwam bijna tot een scheiding, want de man des huizes wilde sowieso al helemaal geen pup en pup zou de sfeer in huis immers ten goede gaan veranderen, hetgeen anders bleek uit te pakken. Pup moest wennen, worden opgevoed, worden uitgelaten, pup had veel aandacht nodig, de geplande vakantie kon niet doorgaan, de kinderen vonden het ook al niet meer zo leuk, want die snoezige, wollige pup bleek vlijmscherpe tandjes te hebben waarmee die overal in begon te bijten…, ook in de broekspijp van de kleine Kees die hier flink boos om werd, etc. Dat was dus niet wat ging bijdragen aan de verbetering van de sfeer in huis. Een pup is nu eenmaal geen cadeautje, surprise of een oplossing voor gezinsproblemen die de sfeer zal doen verbeteren en de kinderen leuk bezig zal houden. Een pup betekent hard werken voor het hele gezin. Het is een opgroeiende hond die deel uitmaakt van uw gezin, uw gezin is pup`s nieuwe roedel, waarin op dag 1 van binnenkomen de grenzen direct duidelijk moeten zijn voor pup. Dat geeft pup al wat meer rust… ah, gelukkig er is een Alfa, een leider die hou ik in de gaten, daar ga ik mijn best voor doen. Pup zoekt zijn rol/plaats in de rangorde, die op basis van hiërarchie, prestatie en bevestiging duidelijk wordt voor pup.

Dit is vrij rechtstreeks wat ik nu schrijf, maar kan waarheid worden als er niet goed nagedacht is over de aanschaf van een pup, waarmee de verkopende partij  dan te maken krijgt. Omdat het dan ook nog eens een peperdure pup was waarvan men eigenlijk af wil, zal men in de eerste instantie proberen om geld te terug te krijgen en als dat niet lukt de schuld bij de kynoloog/voortbrenger van het nest neerleggen. Dat is bij veel leden die ik ken echt gebeurd, zo ook bij mijzelf, dus ik weet hoe dat gaat. Die mensen veranderen opeens van dag naar nacht en worden een andere versie van hunzelf. Ze konden  bijvoorbeeld geen opvang regelen, waardoor de vakantie niet door kon gaan, ze waren te laat begonnen met het maken van een reservering, waardoor er geen plaats was in een pension. Ik weet dat mensen (in z0`n geval) zelfs in staat kunnen zijn om hun hond dan vast te binden aan een boom (zonder water en voedsel) of ergens op de hei loslaten. Die wordt wel gevonden denken ze dan, wij gaan op vakantie. Heel achter-, en roekeloos, zonder na te denken over de consequenties ervan.

Ikzelf neem geen besmette of zieke pups terug die hier natuurlijk gezond zijn vertrokken. Men moet dan eerst zorgen dat pup vlo-vrij is, geen virusinfecties heeft en vrij is van wormen en parasieten voordat pup terug kan, anders worden mijn eigen honden of de nog aanwezige pups onnodig in gevaar gebracht. Pup moet altijd terug in dezelfde staat als pup vertrok i.v.m. het welzijn van de overige dieren aanwezig.

De paar mensen waarmee ik ervaring heb die opeens van een hond af wilden, zich eerder als ervaren, betrokken, lieve hondenmensen voordeden (hetgeen je aan de buitenkant nu eenmaal niet kan zien) hebben vaak een dominante houding en willen zich opeens niet meer aan de regels of afspraken houden.

Ze willen er zo snel mogelijk vanaf. In dat geval moet ik natuurlijk optreden voor het welzijn van de hond, want het raakt mij echt dat een aantal mensen zo onzorgvuldig keuzes maken in hun leven, ten koste van anderen en dieren en nog praatjes hebben ook. Daar raak ik geïrriteerd over.

Als pup nog in behandeling is, zoek ik ondertussen een goed adres voor de te herplaatsen pup (middels mijn wachtlijst) en wacht pup op zijn adres tot ie zal worden overgeplaatst, waar de nieuwe eigenaar de zorg dan verder overneemt. Dat zal dan een adres zijn waar geen andere dieren aanwezig zijn. Mocht pup nog ziek zijn of besmet met parasieten, dan kan pup daar helemaal herstellen, zonder andere dieren in gevaar te brengen. U mag zelf nooit uw pup herplaatsen. Dat gaat altijd via de professional/kynoloog die de tevens de verkopende partij is.

Een PVR (Professional Voortbrenger Rashond) of een kynoloog zijn geen hondenpension, maar zorgen wel voor een goede opvang op maat en adviseren en begeleiden bij een eventuele herplaatsing. Voor ziekte en besmetting geldt ten aller tijde…, raadpleeg eerst de dierenarts.

Ook als er eventuele allergische reacties zijn binnen een gezin, is een goed onderzoek vooraf noodzakelijk. Ondanks dat een Australian Cobberdog hypoallergeen is, moet toch worden getest of men niet ook allergisch reageert op dit ras. Hypoallergeen betekent namelijk minder allergeen, niet geen of helemaal geen allergeen. Ook dat kan voor veel ellende zorgen als het anders uitpakt dan verwacht. Een pup grootbrengen is als het grootbrengen van een baby. Het kost veel tijd, geduld en inzicht en er moet een goed plan van aanpak zijn, waarin 1 lijn zal worden getrokken. Oftewel.. zint eer gij begint!

WAT ZIJN DE TAKEN VAN EEN KYNOLOOG TEVENS VOORTBRENGERS VAN PUPS EIGENLIJK EN WAARVOOR IS DE KYNONLOOG PRECIES VERANTWOORDELIJK?

Deze zorgt er op de eerste plaats voor dat hij/zij conform de regels en wetgeving/Besluit houders van dieren/regels dieren welzijn en vakbekwaamheid/wet honden en kattenbesluit (HKB) nestjes voorbrengt van een bepaald soort. Vanaf juli 2020 is het voor alle kynologen die werkzaam zijn in o.a. het voortbrengen van pups, verplicht een vakbekwaamheidsdiploma te hebben. Een ieder met ervaring en een UBN (bedrijfsnummer voor vakbekwaamheid), mag als vakbekwaam worden aangemerkt. Tot nu toe werden beginnende voortbrengers van dit ras, geholpen door collega`s die de beginner/aspirant altijd op weg hielpen en nog helpen en assisteren waar nodig.

Een toegewijde kynoloog, tevens voorbrenger van een ras, zorgt ervoor/streeft ernaar dat de oudermatch aantoonbaar gezond, fit en getest is en stippelt een bloedlijn uit die verantwoord is en bijdraagt aan gezonde, mooie pups, zonder erfelijke belasting met een goed karakter. De pups worden tijdens de eerste socialisatiefase door de kynoloog/voortbrenger opgeleid (huiselijke training) en verzorgd. De kynoloog/voortbrenger zorgt ervoor dat alle pups voorzien worden van een chip-registratienummer volgens de wet I&R Identificatie en Registratieplicht, worden gevaccineerd, ontwormd en een geldig paspoortje krijgen, waarin al deze gegevens staan omschreven door de dierenarts. Een toegewijd kynoloog/voortbrenger doet er alles aan om erfelijke belasting te kunnen uitsluiten.

Op een gegeven moment vertrekt pup naar zijn nieuwe gezinsroedel wat een totaal andere omgeving is. Dan kan het toch zo zijn dat een pup, na vertrek, een worminfectie elders oploopt (omdat de nieuwe eigenaar vergat om elke twee weken te blijven ontwormen (waar men thuis mee door moet gaan) vlooien krijgt of een tekenbeet kreeg die voor lyme heeft gezorgd, allergische reacties ontwikkelde in zijn nieuwe leefomgeving of een oor of ooginfectie kreeg etc. Voor die zaken die alle honden kunnen krijgen in welke leefomgeving dan ook, na vertrek bij de kynoloog/voortbrenger), kan de PVR niet verantwoordelijk worden gehouden en moet allereerst een dierenarts worden geraadpleegd. Net als kinderen kunnen jonge pups ziek worden door onverwachte omstandigheden of gewoon een virus of een infectie oplopen. Dit gebeurd vooral tijdens de opbouw van het immuunsysteem in de eerste levensmaanden (tot ongeveer een jaar) van een opgroeiende pup.

Mocht er ondanks alle goede zorg toch een infectie of iets anders in het nest zijn geslopen, hetgeen natuurlijk kan voorkomen, dan zorgt de kynoloog/voortbrenger ervoor dat alle pups worden behandeld door de dierenarts en pas vertrekken als de aandoening is verdwenen en behandeld. Ikzelf draag zorg voor een schone, hygiënische, gezellige, knusse en leerzame leefomgeving voor de pups. Ouderdieren en aanwezige honden verlaten het terrein niet meer als er een nest aanwezig is. Zo probeer ik te voorkomen dat er overdraagbare ziekteverwekkers binnenkomen waartegen de pups nog niet zijn bestand.

Alle dieren worden (tijdens hun leven) om de drie maanden ontwormd en de pups om de 2,4,6, en 8 weken. Alle ouderdieren zijn regelmatig gevaccineerd en de pups worden met 6 weken bij mij gevaccineerd. De pups krijgen, tijdens de periode dat ze bij mij zijn, twee keer bezoek van de dierenarts aan huis voor de nestinspectie en voor de vaccinaties. Pups vertrekken hier nadat de dierenarts ze goed heeft bevonden met 8 of 9 weken. Pups die nog niet de 3,5 kilo hebben bereikt vertrekken een weekje later. Vervolgens beantwoord ik alle vragen, ook na vertrek, via de app-groep. Elk nest heeft zijn eigen app-groep waarin de baasjes ook elkaar begeleiden en ervaringen delen en waarin aan mij nog om begeleiding kan worden gevraagd. Daarnaast zie ik alle vertrokken honden nog tijdens de jaarlijkse wandeling. Daar bekijk ik stiekem het gangwerk en het gedrag van de honden en spreek ik met de baasjes over hun leven met hun opgroeiende hond. Op deze manier probeer ik dit ras in ontwikkeling te kunnen blijven volgen.

CASTRATIEBELEID en begeleiding:

Waarom steriliseren/castreren? Omdat bescherming van dit jonge ras in ontwikkeling echt noodzakelijk is, dit een verplichte regel is in het voortbrengreglement en omdat verschrikkingen van inteelt bij andere rassen (inmiddels wel) een feit zijn gebleken, moeten alle Australian Cobberdogs van het vrouwelijke geslacht (die bij ons vandaan komen) binnen ANDERHALF JAAR of op een overeengekomen datum/leeftijd laparoscopisch worden gecastreerd. Dit moet bij een gespecialiseerde chirurg die hiermee ervaring heeft (niet bij uw dierenarts) waarvan het adres bij ons kan worden opgevraagd. Laporascpopisch castreren/steriliseren is zo veel meer gunstig voor uw hond. De teef zal geen buikoperatie ondergaan (zoals bij de meeste dierenartsen nog wel het geval is) waarvan teven 10 dagen lang zullen moeten herstellen. Uw hond is na de ingreep gewoon fit en fruitig. Helemaal niet castreren is helaas geen optie omdat dit veelal niet in het voordeel ligt van de hond en het zuiver houden van het ras. Er moeten immers overwogen matches tussen ouderdieren worden gemaakt en niet iedereen die zomaar zou kunnen gaan fokken kan of doet dat. Desalniettemin gebeurd castratie bij teven vaak na de eerste loopsheid en ook bij reuen pas binnen anderhalf jaar, dus als de teef en de reu zijn volgroeid.

Vroeg castreren is geen regel! Wij castreren ook niet vroeg!

Binnen de verenigingen wordt niet altijd in het nest vroeg gecastreerd, zoals verschillende ”niet aangesloten lieden” telkens beweren. Vandaag de dag gaan de meeste pups mee op contract.

Dit levert ook weleens problemen op, gecreëerd door mensen die achteraf hun hond niet willen castreren omdat ze goedkoop een fokhond dachten te kunnen bemachtigen en/of voor de prijs van een fokhonde willen doorverkopen. Daarvan zitten regelmatig mensen tussen de aanvragen.  Die honden verdwijnen dan, als je niet niet direct dagvaard. Dat is hoogstwaarschijnlijk waarom verschillende fokkers dit risico niet meer willen nemen. Als teef Belanden in de broodfok is immers het ergste wat een hond kan overkomen en het is een verschrikkelijke lijdensweg. Op dit moment zijn wij helaas weer bezig met een rechtszaak hierover. Dit ondanks de voorgesprekken en de goede contacten die we dachten te hebben met deze mensen. Dat is natuurlijk ontzettend frustrerend.

Ik heb gelezen (n.a.v. een vraag over vroegtijdige castratie en een verwijzing naar een publiekelijk bericht) dat er twee fokkers van Australian labradoodles uitleggen op hun FB bedrijfspagina, dat zij niet zijn aangesloten bij een vereniging i.v.m. een vroeg castratiebeleid dat nog steeds zou gelden. Die bewering is feitelijk onjuist. Ook bij de Europese ALAEU (vereniging voor Australian Labradoodles) worden er afspraken gemaakt over de castratie. Zie de code of ethics van de ALAEU artikel 23 punt 1. Daar staat dat een pup gecastreerd moet worden voor de leeftijd van 18 maanden. Een pup is dan al ruim een jaar geweest, anderhalf om precies te zijn. Dat is prima!

Labradoodle voortbrengers die dit onderwerp onjuist publiekelijk behandelen, zijn waarschijnlijk om andere redenen niet meer aangesloten bij een vereniging en doen er alles aan om weer ingeschreven te kunnen worden. Maar, ze geven wel aan vragen te krijgen over het “waarom” ze niet zijn aangesloten. Heel goed dat de meeste mensen zo oplettend, onderzoekend en kritisch zijn en gerichte vragen stellen. Dit bericht zal hopelijk een helder beeld gaan scheppen en alle twijfels en fabels weg gaan nemen rond de reden van castreren.

Rauw vlees of een koudgeperste uitgebalanceerde brok?

Graag wil ik jullie laten weten, misschien wel een open deur, want we hebben het er vaak over gehad, dat ik geen voorstander ben van het voeren van rauw vlees, zoals BARF, KVV (kant en klaar vers voer) etc. Rauw vlees noemt men vers vlees. Als ik daar voorstander van was geweest, dan had ik natuurlijk wel een rauwe voeding (met konijn, zalm en pens) ontwikkeld voor dit ras, aangevuld met het recept voor de Australian Cobberdog.

Er zijn heel veel voorstanders van rauw vlees. Rauw vlees is echt een tendens, een hype geworden.
Toch weten we allemaal dat een wolf in het wild, ook vandaag de dag, niet ouder kan worden dan 5. Op internet staat 8 en 10, maar het is toch echt tussen de 4 en hooguit 6, gemiddeld 5 jaar oud. Vaak zijn afgebroken tanden, door het eten van karkassen en kalktekorten, de oorzaak van verhongering en sterfte, maar ook darmperforatie (door verorberde botsplinters met huid en haar en door uitsluitend rauw vleesvoeding), ziektekiemen in rottend vlees, of gevechten de oorzaak van vroege sterfte in het wild.

In gevangenschap met o.a. aanvullende voedingssupplementen, toegevoegd aan het carnivorendieet, kunnen wolven wel 20 jaar worden. Gebit en de algehele gezondheid worden dan gecontroleerd en bij gebroken tanden kan het dieet worden aangepast. Voedingsdeskundigen bepalen dan welke supplementen moeten worden toegevoegd, welke hoeveelheid in grammen, afgestemd op het gewicht en de algemene gesteldheid van het individuele dier.
Even voor de duidelijkheid… dat weet een leek, maar ook een fokker niet. Daar moet je voor hebben gestudeerd. Zelf voedingstoffen toevoegen aan rauw vlees voor de hond, is dus al een studie op zichzelf en kan bij een leek al snel tot tekorten leiden. Dat kun je als fokker dus bijna niet adviseren aan de nieuwe pupbaasjes die vaak voor het eerst een hond krijgen. ONMOGELIJK!

Heel vroeger at de mens ook rauw vlees. Doordat we onder meer het vlees zijn gaan verhitten worden we nu ouder. Dat geldt ook voor de huishond. Een goed recept brok is minimaal verhit zodat de voedingsstoffen en het recept optimaal behouden blijven.
Lees hieronder, van een willekeurig medisch centrum voor dieren, het: waarom wel en waarom niet! Bijna alle dierenartsen vertellen hetzelfde, dus het is geen broodje aap verhaal zoals veel fokkers blijven beweren. Er zijn bovendien wetenschappelijke onderzoeken naar gedaan. Tis een oud welles nietes verhaal, maar na 12 jaar ervaring, kies ik toch voor de koudgeperste brok.

Daarom heb ik voor ons ras (met volle overtuiging) een natuurlijke, specifieke voeding laten produceren in de vorm van een koudgeperste brok en juist niet in de vorm van vers vlees.
Een tweede reden daarvoor is, omdat alle beweringen die worden geclaimd door verkopers en voorstanders van rauw vlees (hoe goed bedoeld ook) gewoon niet waar zijn. Ik heb dat natuurlijk grondig onderzocht. Er bestaat geen wetenschappelijk bewijs voor. Tot in de treure heb ik voor- en nadelen overwogen voordat ik de keuze voor een te maken voeding koos. Afgewogen, naast mijn 12 jaar lange ervaring met honden en de voeding die zij eten, is de beste keuze uiteindelijk gemaakt.

Ik kwam er ook achter dat fabrikanten van vers vlees voor huisdieren regelmatig op de vingers worden getikt i.v.m. onjuiste beweringen, waardoor er veel honden onnodig aan darmperforatie of obstipatie (obstipatie ontstaat bij rauw vleesvoedingen) sterven en kinderen of zwakkere binnen een gezin ziekteverwekkers door rauw vlees oplopen. Veel mensen kunnen vers vlees niet optimaal bereiden en vergeten de juiste toevoegingen door het vlees te mengen. Dat is weer een ander probleem dat voor tekorten zal zorgen bij de hond of bij de kat.

Ik heb ooit eens een rol vers vlees geprobeerd van BARF en DARF en deze laten ontdooien, want je moet het ingevroren houden voordat de hond het zal eten. Het ontdooien duurde best lang en dan moet het alsnog koud worden gegeten door de hond. Als je het namelijk lekker warm laten worden is de stank die van die voeding afkomt niet te verteren en blijft de lucht tijden in huis hangen. Ik heb vervolgens een volgende rol uit elkaar gehaald en gekeken wat erin zat. Het is gewoon waar… er zitten volle darmen in met de ontlasting van het slachtvee er nog in. Dat verklaarde de felle urine en poeplucht. Verder bleek er na onderzoek o.a. blaasworm in te zitten. Een getver de getver was natuurlijk mijn eerste reactie.

Een vriendin van mij was zo dom geweest de voeding in de microwave te laten ontdooien, dat ging wat sneller dacht ze. De microwave kon ze daarna wegbrengen naar “alte sachen”, de lucht ging er nooit meer uit. Ik vind dat met kinderen in huis en draaiende gezinnen niet te doen en het lijkt me ook niet gezond voor de hond… een bordje poep met blaasworm.

Als laatste:

Als darmperforatie eenmaal is ontdekt… is het bijna altijd al te laat voor de hond. Dat risico wil ik niet lopen. Hieronder lees je o.a. hoe dat kan en waarom je beter niet kiest voor rauw vlees. Ik heb hierover ook een link toegevoegd van de universiteit Utrecht, faculteit dierengeneeskunde.

https://www.uu.nl/nieuws/voor-onze-hond-alleen-rauw-vlees

https://www.mcvoordieren.nl/vers-vlees-hond-voordelen-nadelen